- қынулы
- сын. жерг. Лыпып тұрған, епті, тың (ат). Құр ұстап қойға мінбеген Бәрінде бір-бір қ ы н у л ы ат. Құлайды орғыл құмменен Ор қоян–шана зуылдап (Қ.Мырзабеков: Лен. жас, 01. 01. 1976, 3).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.